Przejdź do głównej zawartości

Biały

Podniecałam się, podniecałam, to i mam.
Jak zawsze.
Chciałam swoją dzicz, swój spokój, swoje Bieszczady.
Kolorowe liście.
Drzewa.
Góry.
Góry, phi.

Taa...
Zaczęło się.
Zima.
Niby tak niewinnie, niby tak subtelnie.
Najpierw lekkie chłody, potem troszkę śniegu.
Małe zaspy, które posypane odrobiną brudu wyglądały jak lody straciatella.
A potem nagle bez ostrzeżenia: mróz, poranne drapanie szyb, przymarzanie rąk do kierownicy, mokre stopy, termogacie i wszystko na raz.

Niby jeszcze nie ma tragedii.
Rano ciepła kołderka, ciepły kaloryfer, ciepła piżamka i ciepłe skarpetki.
Ciepli domownicy, ciepła herbata, ciepła woda pod prysznicem.
Są poranki z płatkami przy wyspie, pakowanie, śpiewne tosty z meduzami w drodze, mówienie o nierozmawianiu, rozkołysane kołysanki, ulala i szczękanie zębami do rytmu.
Spokojna cicha droga, nucenie, skupienie.
A potem bach - i zaspy.
I zima.
I szklanka na drodze.
Mróz malowniczo malujący po szybach...
Zimny nos...
Dłonie.
Zamarzający długopis.
Zamarzający płyn do spryskiwaczy.
Zamarzające smarki...

Boże.
Ja nie przeżyję tej zimy ;D.
Ja już trzęsę tyłkiem i już zamarzam.
A ile to niby było mrozu? Pięć stopni?

Niby nie wyciągnęłam jeszcze ciężkiej artylerii w postaci miętowo szarej kurtki, futrzastego szalika i mega grubych rękawic rodem ze Skandynawii, ale to zachowuję sobie na większe mrozy. Te mrożące smarki w nosie.
Buty UGGi też będę nosić, a jakże.
Będę w nich śmigać, aż się będzie kurzyć.
I będę w nich kupować sojowe jogurciki i migdały w surowej czekoladzie, które mi tak ostatnio podeszły.


Jak już będę mieć swoje mieszkanie, będę mieć ogrzewanie podłogowe na całej powierzchni.
Będę tańczyć boso po płytkach jak elf wśród jaśminu i tylko będę uważać, żeby się nie wypier***ić na czymś mokrym.
Będę mieć gazowe ogrzewanie, centralny odkurzacz, hydromasaż pod prysznicem i futrzasty dywanik w sypialni.

Jak będę mieć swój samochód to już ja zadbam, żeby miał podgrzewane fotele, kierownicę, funkcję grzania nerek i odmarzania nosa.
I odpowiednio wielkie koła, żeby się nie zagrzebywał w śniegu.

Wszystko będę mieć.
Wszystko.



                                                                                ***
Wpis pisałam wczoraj, kiedy śnieg przy drodze rzeczywiście wyglądał jak lody straciatella, a im głębiej w Bieszczady, tym więcej zasp.
Dziś rano podwórko tonęło w bieli.
Padało całą noc i cały dzień i jakoś nie widzę, żeby w najbliższym czasie miało być inaczej.
Wieczorna droga z pracy zajęła mi masakrycznie dużo czasu.
Jest tak biało, że biel bije mnie po oczach, a wycieraczki ledwo nadążają z ogarnianiem śniegu.
Mimo to po powrocie do domu ubrałam nieprzemakalne buty i wzięłam psa na spacer.
Obojgu nam się podobało, choć oboje musieliśmy brodzić w śniegu.
On z powodu krótkich łap, ja z powodu krótkich nóg.
Oboje wnieśliśmy do domu kupki śniegu, które od razu rozpuściły się w mało apetyczną breję.
Buty mam mokre, rękawiczki mokre, chustkę w jaskółki też mokrą.
Mam też rumieńce na twarzy, wyszczerz i iskierki w oczach.

Pewnie jutro połowicznie zamarznę na nocce, ale wiecie co jest pocieszające?
Że jak w sobotę zejdę z nocy ze sponiewieranymi od czapki włosami, zasiniałymi oczami i półprzytomnym spojrzeniem, wskoczę pod gorące strugi wody i pod ciepłą kołdrę w sowy.
Uśmiechnę się do ściany i do sufitu, zmierzwię radośnie prześcieradło i poklepię poufale poduszkę.
A potem zacznę dziewięciodniowy urlop ^^ ;].
O! ;)


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

wróciłam!

Musiało upłynąć trochę wody, musiał mnie zacząć boleć kręgosłup, żebym doszła do wniosku, że szczupłość nie równa się zdrowie, ale z dumą melduję, że wróciłam do dobrej kondycji. Kondycję bardzo łatwo stracić, a ciężko do niej wrócić. Moja poszła razem ze zmianą pracy, związkiem, przeprowadzkami i zmianą trybu życia na chill, kocyk i kotki. Więc tak naprawdę już parę lat temu. I nie potrafię, powiedzieć czemu, bo nikt mnie siłą pod tym kocem nie trzymał, koty naprawdę nie są aż tak absorbujące, a ja przecież zawsze byłam trochę ADHD. Wprawdzie gdzieś tak w covidzie, kiedy namiętnie udzielałam się w nieswoim ogródku - tzn. głównie woziłam taczki i chciałam wozić taczki, uznałam, że siłę jakąś tam mam. Ale nic poza tym. Przez to lato dbałam o siebie. Dużo spacerów, dużo roweru, trochę biegania. I bieganie też mi wychodziło - w sensie więcej było biegania niż chodzenia, zakwasy też były solidne, a ja czerwona jak cegła, więc oszustw nie było. Wraz z nadejściem roku szkolnego zmieniłam się

po turecku +

Nowy Rok zaczęłam kupieniem wielkiego fioletowo-miętowego bidonu i piłki do fitnessu. Nooo i zakwasami w brzuchu.  I wcale nie miałam postanowienia dbania o formę, bo zmianę trybu życia wdrożyłam już jakiś czas temu - po prostu.  Nie robię żadnych noworocznych postanowień, chyba, że takie wewnętrzne, bardziej osobiste, dotyczące zmian w sobie samej, ale które nie są jakoś bardzo górnolotne. Z wysokości szybko się spada. Odkąd wróciłam do pracy, cierpię na brak czasu na czytanie, ale w poprzedni weekend nadrobiłam wszystko. I udało mi się zrobić Killera Chodakowskiej - zapomniałam już, jak on kopie. Nie wiem, może znacie bardziej intensywne ćwiczenia, ale dla mnie Killer jest z tych ćwiczeń, które naprawdę dają w D. Ale z niewiadomych przyczyn (a może z tych, że jednak długo siedzę i pracuję) ostatnio dość mocno doskwiera mi kark, w ten weekend uprawiałam więc ćwiczenia dla seniorów pt. "Zdrowy kręgosłup". Lol. Poza tym mamy mrozy, dzień dalej parszywie krótki, auta nie chcą n

łapówka

Jeśli mylicie buraki z brokułem, kiedy piszecie listę zakupów, a zamiast "napiwek" mówicie "łapówka", to najpewniej przeszliście covida, jak ja. Nie kaszel, nie siedzenie w domu, a mgła umysłowa, jaka potem opada jest definitywnie NAJGORSZA. Zdarzyło mi się jeszcze zapomnieć PINu do telefonu (ale używałam go bardzo dawno, bo telefon nowy, więc nie musiałam go resetować jak poprzedni co dwa dni...), schować solniczkę i pieprzniczkę grzybki do szuflady obok tej właściwej i wziąć złe kluczyki do samochodu, kiedy przed Świętami jechałam na szybką rozgrzewającą herbatkę z koleżanką. Ale na usprawiedliwienie dodam, że to ten sam model, mój jest tylko mniej odrapany (głównie dlatego, że nasze auto odrapałam ja, a teraz mam pożyczone od rodziców, zanim doczekam się swojego miętowego dziecka ;)). Okres przed Świętami był średni, bo jak mi wyskoczył pozytywny test, zostałam już te parę dni w domu, zwłaszcza, że czułam się słabo i łapałam wszystko jak pelikan (np. wyglądałam b