Mój mąż nigdy by mi nie kupił kwiatków z supermarketu.
Kwiaty kupuje mi okazjonalnie i jest to ładny, drogi bukiet z kwiaciarni.
Wymuskany, wypindrzony.
Nawet jeśli szepnę mu podczas zakupów, że to nic, że mi to nie przeszkadza.
No kup mi ten bukiet za 7.99!
Kup mi go w poniedziałek, środę i piątek.
Kup z okazji Dnia Radiowca, Dnia Bez Majtek i bez okazji.
Kup, póki są tulipany, bo rocznicę mamy czerwcową, więc musisz coś wymyślić. I nie może być tam różu, tiulu ani brokatu.
To nic, że są troszkę chude.
Że mizerne.
Postawię sobie tulipany na stole w kuchni.
Oderwę cenę.
Zdejmę ten celofan.
Nie. On nie kupuje kwiatów z supermarketu.
I jeszcze jak się będzie wykręcał.
Jakbym mu kazała zrobić coś niemoralnego.
Jakbym mu kazała ukraść te tulipany z półki!
"Nie kupuję kwiatów z supermarketu".
Koniec kropka.
Mój mąż zdecydowanie jest osobą zwierzolubną.
Czasami zastanawiam się, czy nie bardziej niż ja, bo choć to u mnie występuje więcej cmokania, wzruszania się i podniecania, lecenia do obcych kotów na ulicy i wypatrywania wszędzie kotów, on też jest dobry.
I dziw, że dawno dawno temu, myślałam, że walczący aktywista, weganin albo gość smarujący się krwią i protestujący pod rzeźnią pasowałby do mnie jak ulał.
A kota, tego kota, co to tak nie chciał, hołubi, kocha, pieści, nosi i nie potrafi przejść koło niego bez pomiziania.
I choć ja więcej i częściej mówię, jak to strasznie go kocham, Mateusz średnio raz na trzy dni musi pokręcić głową i powiedzieć "Ale piękny ten nasz kot", "Jaki on majestatyczny", "Jakie ma wielkie łapy", "Jakie on ma ładne umaszczenie", "Jaki on jest fajny".
"Fajny jesteś, kocie. Wiesz?" :)
Mój mąż zdecydowanie jest osobą wielu pasji, co mnie bardzo cieszy, bo osobiście uważam osoby bez zainteresowań za niezbyt ciekawe.
Od trzech lat wiem już zdecydowanie więcej o piłce nożnej i Arsenalu, znam podstawy tenisa i mam zaliczone przynajmniej kilka stoków narciarskich. Zwiedziłam parę nowych miejsc, bo mój mąż zdecydowanie lubi podróżowanie i byłam na dwóch porządnych koncertach znanych wykonawców, w tym raz w Czechach. I gdyby nie ograniczenia w czasie i te finansowe, bywalibyśmy na takich eventach częściej, a za granicę fruwalibyśmy pewnie dwa razy w roku.
Przy tym nie przeszkadza mi w czytaniu, zachęca do aktywności fizycznej i wspiera w pisaniu, a najbardziej jest dumny z tego, że jestem mądra (:))))), że dobrze piszę i że wydałam książkę.
Więc czy mogłam trafić lepiej?
Mój mąż urodził się, żeby być dla mnie.
Naprawdę.
Po prostu Ktoś miał dla nas plan od początku.
My myślimy podobnie, mamy taki sam gust, różne charaktery i kończymy swoje myśli lub zaczęte przez drugą osobę zdania.
Obydwoje mamy ochotę na to samo na obiad. Oczywiście w kwestii posiłków, które je wegetarianka, tzn. pierogi, naleśniki, zupa pomidorowa.
Oboje mamy w tym samym czasie ochotę na zakupy w galerii czy wyjście do kina.
Jesteśmy zgodni w kwestii ślubu, dzieci, domu, umeblowania domu, koloru ścian, typów talerzy i kształtach szklanek.
Ja nie jestem ckliwa i oglądam z nim chętnie Kursk, Ferrari kontra Ford, nie boję się krwawych scen i nie wykłócam się, żeby poszedł ze mną na komedię romantyczną, a on nie marudzi na ciuchowych zakupach czy wtedy, kiedy uprę się, żeby w Święta oglądać w Polsacie Króla Lwa.
Równocześnie nie umiem go przekonać do swoich książek, ale często spędzamy czas razem, każde zajmując się swoimi kotkami/FIFĄ, Jo Nesbo/Formułą 1, pisaniem/słuchaniem Mateusza Borka.
(Chwała Bogu za Netflixa, tableta i słuchawki bezprzewodowe).
Ja mam poglądy lewicowe. Pewnie gdyby nie to, że za chwilę by mnie ukamieniowali, mówiłabym głośno o swoich poglądach, o gejach, aborcji, in vitro i antykoncepcji, on nie jest aż tak liberalny.
Ja jestem w domu panią domu, ale on często po mnie poprawia i choć ja sprzątam więcej (tu przełożę, tam zacznę składać i nie skończę), on robi to lepiej.
Ja jestem zdeklarowaną wegetarianką, on? Chyba największym mięsożercom jakiego znam, bo najchętniej codziennie je mięso (w tym w restauracjach steka albo burgera), na 30tkę zażyczył sobie domowego grilla do przyrządzania steków, a jeśli na obiad nie zje mięsa - musi je mieć na kolację.
Ja kocham wszystkie te lubczyki i pietruszki do zupy, a ziemniaki obficie sypię koperkiem, on ściąga wszystko, co zielone.
Ja lubię ciasta z kwaśnymi owocami bez cukru, on tylko takie z masą, kaloriami i czekoladą.
Ja często siedzę w ciszy, on najchętniej puściłby muzykę dla połowy miasta.
Ja lubię wychodzić na spacery, on nie lubi wychodzić na spacery.
Ja śpię do 10, a w nocy mogę siedzieć i oczy mi świecą jak u sowy, on wstaje z kurami, opróżnia zmywarkę, pyka meczyk albo wyściguje się w F1, ale wieczorem pada jak zwiędnięty kwiatek na kanapie.
On trzyma w domu dyscyplinę i nie pozwala kotu wchodzić na blaty w kuchni, ja... no czemu mam mu zabronić bawić się pilniczkiem, skoro urządza przy tym dzikie harce, imituje sobie polowanie, rekompensuje brak siostry i wybieguje się przed snem?
Ja zwracam bardzo dużą uwagę na szczegóły i ważne dla mnie jest, z którego kubka piję kawę, z którego mocniejszą kawę, a z którego kawę z ekspresu, jemu jest to obojętne. Z czego pije, bo nie pija kawy.
Mi nie przeszkadzałyby dwa samotne talerze w zlewie, kiedy idę spać, on musi mieć porządek, za to po imprezie jemu jest wszystko jedno i idzie spać, ja myję cały zlew naczyń w gorącej pianie, kąpię się godzinę, myję włosy i nakładam na nie pięć odżywek
*(od dwóch? miesięcy mamy zmywarkę).
On nie je jogurtów, nie pije kawy, soku marchwiowego, na pewno nie zjadłby kisielu czy sorbetu z owoców leśnych. Czy muszę pisać, że nagminnie spożywam (sojowe) jogurty, swego czasu codziennie piłam karotkę, aż byłam pomarańczowa, kisiel lubię, a z lodów jem tylko sorbet? ;))))
Kwiaty kupuje mi okazjonalnie i jest to ładny, drogi bukiet z kwiaciarni.
Wymuskany, wypindrzony.
Nawet jeśli szepnę mu podczas zakupów, że to nic, że mi to nie przeszkadza.
No kup mi ten bukiet za 7.99!
Kup mi go w poniedziałek, środę i piątek.
Kup z okazji Dnia Radiowca, Dnia Bez Majtek i bez okazji.
Kup, póki są tulipany, bo rocznicę mamy czerwcową, więc musisz coś wymyślić. I nie może być tam różu, tiulu ani brokatu.
To nic, że są troszkę chude.
Że mizerne.
Postawię sobie tulipany na stole w kuchni.
Oderwę cenę.
Zdejmę ten celofan.
Nie. On nie kupuje kwiatów z supermarketu.
I jeszcze jak się będzie wykręcał.
Jakbym mu kazała zrobić coś niemoralnego.
Jakbym mu kazała ukraść te tulipany z półki!
"Nie kupuję kwiatów z supermarketu".
Koniec kropka.
Mój mąż zdecydowanie jest osobą zwierzolubną.
Czasami zastanawiam się, czy nie bardziej niż ja, bo choć to u mnie występuje więcej cmokania, wzruszania się i podniecania, lecenia do obcych kotów na ulicy i wypatrywania wszędzie kotów, on też jest dobry.
I dziw, że dawno dawno temu, myślałam, że walczący aktywista, weganin albo gość smarujący się krwią i protestujący pod rzeźnią pasowałby do mnie jak ulał.
A kota, tego kota, co to tak nie chciał, hołubi, kocha, pieści, nosi i nie potrafi przejść koło niego bez pomiziania.
I choć ja więcej i częściej mówię, jak to strasznie go kocham, Mateusz średnio raz na trzy dni musi pokręcić głową i powiedzieć "Ale piękny ten nasz kot", "Jaki on majestatyczny", "Jakie ma wielkie łapy", "Jakie on ma ładne umaszczenie", "Jaki on jest fajny".
"Fajny jesteś, kocie. Wiesz?" :)
Mój mąż zdecydowanie jest osobą wielu pasji, co mnie bardzo cieszy, bo osobiście uważam osoby bez zainteresowań za niezbyt ciekawe.
Od trzech lat wiem już zdecydowanie więcej o piłce nożnej i Arsenalu, znam podstawy tenisa i mam zaliczone przynajmniej kilka stoków narciarskich. Zwiedziłam parę nowych miejsc, bo mój mąż zdecydowanie lubi podróżowanie i byłam na dwóch porządnych koncertach znanych wykonawców, w tym raz w Czechach. I gdyby nie ograniczenia w czasie i te finansowe, bywalibyśmy na takich eventach częściej, a za granicę fruwalibyśmy pewnie dwa razy w roku.
Przy tym nie przeszkadza mi w czytaniu, zachęca do aktywności fizycznej i wspiera w pisaniu, a najbardziej jest dumny z tego, że jestem mądra (:))))), że dobrze piszę i że wydałam książkę.
Więc czy mogłam trafić lepiej?
Mój mąż urodził się, żeby być dla mnie.
Naprawdę.
Po prostu Ktoś miał dla nas plan od początku.
My myślimy podobnie, mamy taki sam gust, różne charaktery i kończymy swoje myśli lub zaczęte przez drugą osobę zdania.
Obydwoje mamy ochotę na to samo na obiad. Oczywiście w kwestii posiłków, które je wegetarianka, tzn. pierogi, naleśniki, zupa pomidorowa.
Oboje mamy w tym samym czasie ochotę na zakupy w galerii czy wyjście do kina.
Jesteśmy zgodni w kwestii ślubu, dzieci, domu, umeblowania domu, koloru ścian, typów talerzy i kształtach szklanek.
Ja nie jestem ckliwa i oglądam z nim chętnie Kursk, Ferrari kontra Ford, nie boję się krwawych scen i nie wykłócam się, żeby poszedł ze mną na komedię romantyczną, a on nie marudzi na ciuchowych zakupach czy wtedy, kiedy uprę się, żeby w Święta oglądać w Polsacie Króla Lwa.
Równocześnie nie umiem go przekonać do swoich książek, ale często spędzamy czas razem, każde zajmując się swoimi kotkami/FIFĄ, Jo Nesbo/Formułą 1, pisaniem/słuchaniem Mateusza Borka.
(Chwała Bogu za Netflixa, tableta i słuchawki bezprzewodowe).
Ja mam poglądy lewicowe. Pewnie gdyby nie to, że za chwilę by mnie ukamieniowali, mówiłabym głośno o swoich poglądach, o gejach, aborcji, in vitro i antykoncepcji, on nie jest aż tak liberalny.
Ja jestem w domu panią domu, ale on często po mnie poprawia i choć ja sprzątam więcej (tu przełożę, tam zacznę składać i nie skończę), on robi to lepiej.
Ja jestem zdeklarowaną wegetarianką, on? Chyba największym mięsożercom jakiego znam, bo najchętniej codziennie je mięso (w tym w restauracjach steka albo burgera), na 30tkę zażyczył sobie domowego grilla do przyrządzania steków, a jeśli na obiad nie zje mięsa - musi je mieć na kolację.
Ja kocham wszystkie te lubczyki i pietruszki do zupy, a ziemniaki obficie sypię koperkiem, on ściąga wszystko, co zielone.
Ja lubię ciasta z kwaśnymi owocami bez cukru, on tylko takie z masą, kaloriami i czekoladą.
Ja często siedzę w ciszy, on najchętniej puściłby muzykę dla połowy miasta.
Ja lubię wychodzić na spacery, on nie lubi wychodzić na spacery.
Ja śpię do 10, a w nocy mogę siedzieć i oczy mi świecą jak u sowy, on wstaje z kurami, opróżnia zmywarkę, pyka meczyk albo wyściguje się w F1, ale wieczorem pada jak zwiędnięty kwiatek na kanapie.
On trzyma w domu dyscyplinę i nie pozwala kotu wchodzić na blaty w kuchni, ja... no czemu mam mu zabronić bawić się pilniczkiem, skoro urządza przy tym dzikie harce, imituje sobie polowanie, rekompensuje brak siostry i wybieguje się przed snem?
Ja zwracam bardzo dużą uwagę na szczegóły i ważne dla mnie jest, z którego kubka piję kawę, z którego mocniejszą kawę, a z którego kawę z ekspresu, jemu jest to obojętne. Z czego pije, bo nie pija kawy.
Mi nie przeszkadzałyby dwa samotne talerze w zlewie, kiedy idę spać, on musi mieć porządek, za to po imprezie jemu jest wszystko jedno i idzie spać, ja myję cały zlew naczyń w gorącej pianie, kąpię się godzinę, myję włosy i nakładam na nie pięć odżywek
*(od dwóch? miesięcy mamy zmywarkę).
On nie je jogurtów, nie pije kawy, soku marchwiowego, na pewno nie zjadłby kisielu czy sorbetu z owoców leśnych. Czy muszę pisać, że nagminnie spożywam (sojowe) jogurty, swego czasu codziennie piłam karotkę, aż byłam pomarańczowa, kisiel lubię, a z lodów jem tylko sorbet? ;))))
Komentarze
Prześlij komentarz