Nie napiszę o mrozach, bo po co? Wszyscy mają termometry i wiedzą, że jak w nosie zaczynają się robić smarkowe sople to znaczy, że spadło poniżej 20.
Nie będę mówić o zdrowiu, bo ile ja mam lat? Sześćdziesiąt?
Nie napiszę nic osobistego, no bo niby dlaczego?
Nie polecę Wam żadnej książki, bo mniej czytam, choć to co czytam (L.Gardner) jest całkiem dobre i - o Boże, Boże - podoba mi się fabuła, podoba główna bohaterka, a wątki romantyczne są tak cudownie okrojone i sprowadzone do minimum, że nawet do przełknięcia.
Nie będę mówić o tym, że dużo pracuję i jeszcze więcej latam i biegam, bo to przecież żadna nowość.
Nie mam ochoty pisać nic mądrego ani smętnego, bo mam na to zbyt dobry humor.
Jak mam zły humor to szybko mi przechodzi, bo w domu trochę powarczę na domowników, w pracy mi przejdzie, a wieczorem wpadnę pod kocyk i też jest już dobrze.
Na pisanie czegoś obrzydliwie pozytywnego jakoś brak mi chęci. Przecież nie każdy jara się iskierkami na śniegu albo rudym kotem wygiętym w pałąk.
Na długi wpis nie mam ani czasu ani ochoty, a pisanie krótkiego jest bez sensu.
O pisaniu wspominać nie będę, bo zawsze jak o tym wspomnę to nagle odechciewa mi się pisania.
O niczym ważnym, konkretnym ani ciekawym napisać nie mogę.
O pracy - jak wyżej.
O czasie wolnym mogłabym coś wspomnieć, ale czas wolny... Czas wolny nie polegający na gotowaniu, sprzątaniu, robieniu zakupów czy spotykaniu się ze znajomymi - którzy mi kiedyś wydrapią oczy za takie chamskie olewanie - to w zasadzie mieści się między prysznicem, a spaniem i polega głównie na kontemplowaniu zapachu płynu do płukania, szelestu kartek albo drzemaniu z ręką w książce, a to za nudne, za spokojne i zbyt przewidywalne.
O nieprzewidywalnych, nieoczekiwanych i nowych mogłabym napomknąć, ale nie, nieee, przecież ze mnie coś wydusić to chyba że przemocą, a niby jak macie to zrobić, skoro tylko mnie czytacie?
Nie pochwalę się ładnym i zdrowym wyglądem, bo nie wyglądam ani ładnie, ani zdrowo.Wyglądam ni to blado ni to mizernie, a oczy mam tak malowniczo zacieniowane, że wyglądają jakby je machnięto węgielkiem.
Kondycją też się nie poszczycę, bo po przechodzonej chorobie wciąż mam mało mocy.
Nie będę nic mówić o zmianach, bo są tak ruchome, że zanim je opiszę i tak się zmienią, no to bez sensu.
Nie będę oznajmiać, że jestem małomówna, bo chociaż czasem - i owszem - to jednak na ogół klepię jak zawsze bez pomyślunku i ładu.
Pewnie mogłabym rzucić coś z archiwum, ale żaden temat nie jest zbyt aktualny.
Może nawet szarpnęłabym się na jakiś tematyczny wpis, tylko że jakoś każdy z tematów wydaje mi się tak rozwlekły, że jak policzę sobie w głowie słowa, które miałyby się złożyć na jedno wielokrotnie złożone zdanie to natychmiast pasuję, bo przecież mam nie budować tasiemcowatych zdań i mam uczyć się odpowiadać konkretnie i mówić lakonicznie.
No.
Dobrze mi idzie.
Prawda?
Wymyślać tytułu mi się nie chce, szukać odpowiedniego zdjęcia ani tyle.
No to nie będę ;)
I tak z niepisania zrobił się wpis.
Eh, no i przetłumacz sobie, że nie warto pisać, no przetłumacz ;)
Nie będę mówić o zdrowiu, bo ile ja mam lat? Sześćdziesiąt?
Nie napiszę nic osobistego, no bo niby dlaczego?
Nie polecę Wam żadnej książki, bo mniej czytam, choć to co czytam (L.Gardner) jest całkiem dobre i - o Boże, Boże - podoba mi się fabuła, podoba główna bohaterka, a wątki romantyczne są tak cudownie okrojone i sprowadzone do minimum, że nawet do przełknięcia.
Nie będę mówić o tym, że dużo pracuję i jeszcze więcej latam i biegam, bo to przecież żadna nowość.
Nie mam ochoty pisać nic mądrego ani smętnego, bo mam na to zbyt dobry humor.
Jak mam zły humor to szybko mi przechodzi, bo w domu trochę powarczę na domowników, w pracy mi przejdzie, a wieczorem wpadnę pod kocyk i też jest już dobrze.
Na pisanie czegoś obrzydliwie pozytywnego jakoś brak mi chęci. Przecież nie każdy jara się iskierkami na śniegu albo rudym kotem wygiętym w pałąk.
Na długi wpis nie mam ani czasu ani ochoty, a pisanie krótkiego jest bez sensu.
O pisaniu wspominać nie będę, bo zawsze jak o tym wspomnę to nagle odechciewa mi się pisania.
O niczym ważnym, konkretnym ani ciekawym napisać nie mogę.
O pracy - jak wyżej.
O czasie wolnym mogłabym coś wspomnieć, ale czas wolny... Czas wolny nie polegający na gotowaniu, sprzątaniu, robieniu zakupów czy spotykaniu się ze znajomymi - którzy mi kiedyś wydrapią oczy za takie chamskie olewanie - to w zasadzie mieści się między prysznicem, a spaniem i polega głównie na kontemplowaniu zapachu płynu do płukania, szelestu kartek albo drzemaniu z ręką w książce, a to za nudne, za spokojne i zbyt przewidywalne.
O nieprzewidywalnych, nieoczekiwanych i nowych mogłabym napomknąć, ale nie, nieee, przecież ze mnie coś wydusić to chyba że przemocą, a niby jak macie to zrobić, skoro tylko mnie czytacie?
Nie pochwalę się ładnym i zdrowym wyglądem, bo nie wyglądam ani ładnie, ani zdrowo.Wyglądam ni to blado ni to mizernie, a oczy mam tak malowniczo zacieniowane, że wyglądają jakby je machnięto węgielkiem.
Kondycją też się nie poszczycę, bo po przechodzonej chorobie wciąż mam mało mocy.
Nie będę nic mówić o zmianach, bo są tak ruchome, że zanim je opiszę i tak się zmienią, no to bez sensu.
Nie będę oznajmiać, że jestem małomówna, bo chociaż czasem - i owszem - to jednak na ogół klepię jak zawsze bez pomyślunku i ładu.
Pewnie mogłabym rzucić coś z archiwum, ale żaden temat nie jest zbyt aktualny.
Może nawet szarpnęłabym się na jakiś tematyczny wpis, tylko że jakoś każdy z tematów wydaje mi się tak rozwlekły, że jak policzę sobie w głowie słowa, które miałyby się złożyć na jedno wielokrotnie złożone zdanie to natychmiast pasuję, bo przecież mam nie budować tasiemcowatych zdań i mam uczyć się odpowiadać konkretnie i mówić lakonicznie.
No.
Dobrze mi idzie.
Prawda?
Wymyślać tytułu mi się nie chce, szukać odpowiedniego zdjęcia ani tyle.
No to nie będę ;)
I tak z niepisania zrobił się wpis.
Eh, no i przetłumacz sobie, że nie warto pisać, no przetłumacz ;)
Komentarze
Prześlij komentarz